تاثیر تراکم گیاهی و دزهای کاهش یافته علف‌کش یدوسولفورون + مزوسولفورون (آتلانتیس) بر مدیریت تلفیقی علف‌های‌هرز گندم

به منظور ارزیابی تاثیر کاربرد مقادیر مختلف علف‌کش یدوسولفورون  +مزوسولفورون + مفن پایر )آتلانتیس) و تراکم‌های مختلف گندم بر کنترل علف‌های‌هرز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان سپیدان منطقه بیضا انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح تراکم گندم 150، 300، 450 و 600 بوته در متر مربع و چهار غلظت علف‌کش یدوسولفورون + مزوسولفورون شامل صفر، 72، 126 و 180گرم ماده موثره در هکتار بود. سمپاشی در مرحله 2-4 برگی علف‌های‌هرز انجام شد و 4 هفته پس از سمپاشی نمونه‌برداری از علف‌های‌هرز انجام گرفت. به طورکلی نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد دزهای بالاتر علف کش تاثیر بهتری در کنترل علف های هرز داشت. به طوری که در دز مصرفی 180 گرم ماده موثره در هکتار (دز توصیه شده) بیشترین میزان کنترل علف‌های‌هرز بدست آمد. همچنین بر اساس نتایج آزمایش کاربرد دز 72 گرم ماده موثره در هکتار کارآیی مطلوبی در کنترل علف‌های‌هرز نداشت لذا قابل توصیه نمی‌باشد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که با افزایش تراکم بوته در متر مربع، می‌توان از دزهای کاهش یافته علف‌کش یدوسولفورون  +مزوسولفورون  استفاده نمود، به طوری که کاربرد دز 126 گرم ماده موثره از علف‌کش آتلانتیس به همراه تراکم 450 بوته در هکتار گندم بالاترین کنترل را در علف‌های‌هرز مزرعه داشت.